KÖYÜN İMAMI İLE ALİ

Aşağıda okuyacağınız fıkrayı yıllar önce öğretmenlik yaptığım köyde yaşlı bir amca anlatmıştı, hoşuma gittiği için ben de not etmiştim. Bugün tam zamanı diyerek elimden geldiği kadar yazıya dökmeye çalıştım.  İnanç tacirlerinin zavallı  saf vatandaşlarımızı  kendi emellerine alet ederek, onları kandırmaya çalışarak, insanları inançlarına göre ayırmaya kutuplaştırmaya çabaladığı  bir dönem yaşıyoruz. Özellikle siyasette kendilerinden olmayan herkesi din düşmanı ilan  ederek, sözde cennet vaatleriyle onları kandırmaya çalışan siyasetçiler onlarca yıldır bunu en güzel şekilde yapmaya devam ederken, özellikle seçim dönemlerinde her fırsatta dini siyasete alet etmekten çekinmemişlerdir. Oysa kimin  cennete, kimin cehenneme gideceğini, kimin gerçek dindar, kimin  olmadığını asla bilemeyiz. Dış görünüşüne, konuştuklarına bakarak değerlendiremeyiz. Özellikle kendilerini çok Müslüman, karşılarındaki herkese şüpheyle bakan sözde bazı din adamları, cemaat ve tarikat mensubu bazı kişiler ne yazık ki insanları dinden soğutacak kadar ileri gittiler. İnsanlar hakkında yargısız infazlar yaparak, dini inançlarını ölçmeye, değerlendirmeye kalktılar. Oysa inanç, kişilerin  beyninde, yüreğinde, yaşadıklarında, yaptıklarında,  insanlara olan sevgisindedir. İnanç, insan ile Allah arasında olan manevi bir bağdır. Bunu ölçmek, değerlendirmek kimsenin haddine değildir. İşte bu  fıkrayı okurken keyifle gülerken  belki de bizi biraz da düşündürecektir :
         Anadolu’nun güzel köylerinden birinde yaşayan  köylüler, köyün sarhoşu olan Ali’den  hiç memnun değildir.  Çünkü  Ayyaş  Ali, sürekli alkol alan, kumar oynayan, üstelik içtikten sonra sokakta nara  atan, komşularını rahatsız eden biridir.  30 yaşına gelmesine rağmen  hiç evlenmemiş  anne ve babasını da yıllar önce kaybetmiş, tek başına yaşıyordu .  Köylü   artık ondan bıkmıştı, çok sıkılmıştı , onu seven bir Allah’ın kulu yoktu. Bundan kurtulmak  için köyün  imamına şikâyet etmişler ,  köyün  imamı da  bunun üzerine  Ali’ye yaptıklarının yanlış olduğunu, günah işlediğini ,  Allah’ın emirlerine karşı geldiğini  defalarca söylediği halde  bir çare bulamamıştı. Yine bir cuma namazında  hutbesini verirken köylülere:
          – Onunla görüşmeyin, konuşmayın. O günahkar  biridir. Cehennem  ateşinde cayır cayır  yanacaktır. Ondan uzak durun, demek zorunda kalmıştı.
         Gel zaman git zaman insanlar yaşlanmış. Derken Ayyaş  Ali ve imam da ecelleri gelince  ölmüşler. Ardından köylülerden de  ölenler olmuş .  Öbür tarafa gidenlerin bir kısmı cennete giderken, günahı çok olanlar  ise  cehenneme gitmiş , yalnız cehenneme gidecek olan  köylüler   cehennem kapısının  önüne gelince  kapının önünde bekçilik yapan zebanilerin önünden  içeri girmişler, içeri  girer girmez  bir de ne görsünler , ortada  büyük  bir kazan  var, altında  ateşe atılmış  tonlarca odun  yanıyor, kazanın içinde ise  köyün ayyaşı bizim Ali var, üstelik  kaynar kazanın içinde sadece başı görünüyor, vücudunun geriye kalanı kazanın içinde.  Başını çıkarmış  durmadan gülüyor, Kahkaha atıyormuş. Köylüler şaşırmış, hayretler içinde kalmışlar.
       Merak edip ona sormuşlar:
     – Ula Ali  sen ne kadar arsız ve  utanmaz birisin. Kazanın içinde  kaynar suda yanarken, tavuk gibi pişerken  bile  halde  hala gülüyorsun,  bu kadar gülmen niye söylesene ?
   Ayyaş  Ali kazanın kenarından kafasını uzatıp köylülere  cevap vermiş:
     – Hiç sormayın be komşular, kazanın dibinde  bizim köyün imamı  var, durmadan ayaklarımı  gıdıklıyor ve beni güldürüyor,  bundan dolayı  gülüyorum, demiş!
                                                           İZZET KIRMIZI
                                                           30 Mayıs 2023